Laptoppp!

Ben ocak 94 doğumluyum. geçen ay anneme yemek yerken laf arasında dedim ki "Anne artık on sekiz oluyorum. bana bir laptop hediye et." Şakayla karışık söylemiştim bunu. annem ciddiye alıpta düşünmeye başlayınca havalara uçtum tabi. Ama ben de şans ne arar? akşama annem babamın mantıklı açıklamalarını ve hayır deme sebeplerini bir güzel özetledi bana. Hatta o kadar ikna ediciydi ki bir kere bile hayır demeden dinledim, okeyledim.
  Benim anneannem hasta. Aslında kanser. Geçen yıl ameliyat oldu, o zamandan bu yana da kemoterapi görüyor. ayda bir alması gereken dozu yarım yarım iki haftada bir alıyor. Şeker, kalp, tansiyon olunca aynı anda.. Hafta içi teyzem, hafta sonları da annem onlara gidiyor. Yemekti, temizlikti hallediyorlar. pazar günü yine annem anneannemlerdeydi, akşam beni aradı, yemek getiriyorum bir şey yeme diye. Bende hiç bir şeye dokunmadım ama annemde onda geldi. Artık açlıktan ölmek üzereydim. ben sabırsızlıkla yemeğimi beklerken babam geldi yanıma. Sana dizüstü bilgisayar alacağım. Ama artık düzgün davranacaksın: son kavgada söylediklerin... (nokta nokta diyorum çünkü bu uzadı da. Benim de bu durumlarda genellikle hafızam kayıt yapmayı bırakıyor.) Tabi bu konuşma benim babamı bir daha onu hiç üzmeyeceğime ikna etmemle bitti. Ben tabi havalara uçuyorum. Bana baktı baktı sonra da 'aldım' dedi. Ben tabi zıplamaya başladım. Tabi o esnada babamı ne kada rçok sevdiğimi düşünüyorum ama içimden bir seste sürekli 'kaç gün daha anlaşıcaksınız bakalım' diyor. henüz bir ayı geçtiğimiz olmadı.